Majchrowski Jacek

Życiorys

Jacek Majchrowski urodził się w Sosnowcu jako syn Tadeusza[1]. Jest absolwentem IV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Sosnowcu.

Swoje życie związał z Krakowem, a pracę z Uniwersytetem Jagiellońskim. W 1970 ukończył studia. W 1974 zdobył tytuł doktora na Wydziale Prawa i Administracji, a w 1988, jako jeden z najmłodszych w historii UJ, uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk prawnych. Od 1987 do 1993, kiedy został profesorem zwyczajnym, pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji. Związany był również z Instytutem Nauk Politycznych na Wydziale Zarządzania i Administracji Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Od 1965 był członkiem PZPR, legitymację oddał po wprowadzeniu stanu wojennego. W wyborach czerwcowych 1989 kandydował do Sejmu X kadencji PRL w ramach mandatu dla bezpartyjnych, zdobywając 10 171 głosów - przegrał z Janem Rokitą (154 616 głosów).

W latach 1996–1997 pełnił funkcję wojewody krakowskiego. Przyczynił się m.in. do powstania Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Krakowie i do podpisania wstępnej umowy o budowie Centrum Koncertowo-Kongresowego. Uratował także przed likwidacją Teatr Stu. Ponadto, co było szeroko komentowane, jako wojewoda koalicji SLD-PSL, doprowadził do przeniesienia grobów żołnierzy radzieckich pochowanych na krakowskich Plantach, w pobliżu Barbakanu, na Cmentarz Rakowicki. Zakończył w ten sposób ostry konflikt w mieście, przybierający niejednokrotnie formę publicznych demonstracji.

Od 1999 należał do SLD, na czas trwania prezydentury Krakowa zawiesił swe członkostwo. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych oraz naukowych towarzystw zagranicznych. Zastępca Przewodniczącego Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.

Jacek Majchrowski jest autorem wielu opracowań naukowych oraz 14 książek historycznych, przede wszystkim dotyczących II Rzeczypospolitej, m.in. pod jego redakcją ukazała się w 1994 książka Kto był kim w II Rzeczypospolitej.

Prezydent Miasta Krakowa

Od 2002 Jacek Majchrowski pełni funkcję Prezydenta Krakowa.

Pierwsza kadencja (2002–2006)

W wyborach samorządowych w 2002 wygrał m.in. ze Zbigniewem Ziobrą, Janem Marią Rokitą oraz w drugiej turze z Józefem Lassotą, prezydentem Krakowa w latach 1992–1998.

Kadencja ta uważana jest w potocznej opinii za "turystyczno-sportową", za sprawą sprowadzenia tanich linii lotniczych do Krakowa i wzrostu liczby turystów do 8 mln rocznie, a co za tym idzie rozwojem bazy turystycznej i podniesieniem rangi lotniska Kraków-Balice. Sportowa – ponieważ, po wielu latach zaczęła się modernizacja stadionów krakowskiej Wisły oraz Cracovii, modernizacja obiektów sportowych Hutnika, prace przygotowawcze do budowy hali widowiskowo-sportowej, trwał także program budowy boisk wielofunkcyjnych w krakowskich osiedlach mieszkaniowych oraz program budowy 4 krytych basenów dla południowych dzielnic Krakowa.

W trakcie kadencji została ukończona budowa oczyszczalni ścieków "Płaszów II". Został także zakończony program "Woda dla wszystkich", dzięki któremu procent ludzi z dostępem do bieżącej wody wzrósł z 96% do blisko 99,85%.

W obrębie Starego Miasta wykonano wymianę nawierzchni płyty Rynku Głównego, zmodernizowano ulicę Floriańską, dobiegły także końca prace renowacyjne na krakowskich Plantach, przywracające układ architektoniczny z czasów świetności. Przygotowane zostały również inwestycje modernizacji Małego Rynku i placu Wszystkich Świętych.

Nie udało się zrealizować w tej kadencji planów budowy Krakowskiego Szybkiego Tramwaju oraz parkingów podziemnych na terenie Starego Miasta. Przeciwnicy zarzucają także przygotowanie podziemi pod płytą Rynku Głównego dla ruchu turystycznego oraz wydanie decyzji o warunkach zabudowy fortu świętego Benedykta, którego sprawa trwa od 1998.

Druga kadencja (2006–2010)

26 listopada 2006 w drugiej rundzie wyborów na prezydenta Krakowa, Jacek Majchrowski, popierany przez środowiska lewicowe oraz kandydata Platformy Obywatelskiej Tomasza Szczypińskiego[2], pokonał kandydata Prawa i Sprawiedliwość Ryszarda Terleckiego stosunkiem głosów 59,57% do 40,43% przy frekwencji 38,84%.

Podczas drugiej kadencji udało się dokończyć większość z inwestycji zaplanowanych wcześniej. W centrum miasta zmodernizowano Mały Rynek i plac Wszystkich Świętych. Odnowiono płytę Rynku Głównego, pod którą wybudowano i otwarto nowoczesny oddział Muzeum historii Miasta Krakowa. Ukończono także remont znajdującej się na terenie Śródmieścia ulicy Długiej, a w okolicach Wawelu otwarto parking podziemny pod zmodernizowanym placem na Groblach. Oficjalnie otwarty został przebudowany Stadion Cracovii, którego pojemność zwiększono do ponad 15 tysięcy miejsc.

Z ważnych inwestycji komunikacyjnych dokończono budowę drugiego odcinka pierwszej linii Krakowskiego Szybkiego Tramwaju – w tym tunel podziemny. Zakończono także przebudowy Ronda Grzegórzeckiego oraz tzw. Ronda Mogilskiego, czyli dwupoziomowego kompleksu skrzyżowań ulic, alei i II obwodnicy Krakowa. Ponadto otwarty został nowy terminal krajowy oraz nowa część terminalu międzynarodowego lotniska w podkrakowskich Balicach. Rozpoczęto modernizację Ronda Ofiar Katynia, które jest przebudowywane na skrzyżowanie trójpoziomowe.

Nie udało się rozpocząć budowy linii tramwajowej na Ruczaj i III Kampus UJ (planowano zakończenie w 2009), opóźniono też pracę nad III Obwodnicą Krakowa. Nie rozpoczęto też budowy hali widowiskowo-sportowej w Czyżynach i centrum kongresowego przy Rondzie Grunwaldzkim. Niektóre osoby oskarżają Jacka Majchrowskiego o marnowanie publicznych pieniędzy i fatalny nadzór w związku z budową Stadionu im. Henryka Reymana, czego skutkiem jest zła jakość architektoniczna i budowlana stadionu[3]. Prezydent i urzędnicy tłumaczą to jednak trudnościami w przeprojektowaniu budowanego już wówczas stadionu z 20 tysięcy na 34 tysiące miejsc – w związku z wyborem Polski jako współorganizatora Euro 2012[4].

Trzecia kadencja (2010–2014)

5 grudnia 2010 w drugiej turze wyborów prezydenckich Jacek Majchrowski, popierany przez środowiska lewicowe oraz PSL, Ruch Wyborców Janusza Korwin-Mikke, pokonał kandydata Platformy Obywatelskiej Stanisława Kracika stosunkiem głosów 59,55% do 40,45% przy frekwencji 34,98%[5]. Tym samym został wybrany na trzecią kadencję.

Kontrowersje

W latach 2006–2007 krakowskie media publikowały doniesienia o nieprawidłowościach związanych z inwestycjami na atrakcyjnej działce należącej do motelu "Krak", w które miało być zamieszane otoczenie prezydenta jak i sam prezydent Majchrowski[6][7][8][9][10]. W kolejnych publikacjach informowano o nieprawidłowościach w krakowskim Wydziale Architektury i szeregu kolejnych inwestycji[11]. W 2007 media poinformowały o postępowaniu prowadzonym przez prokuraturę w opisanych przypadkach[12]. W związku z wybraniem Majchrowskiego do Trybunału Stanu w listopadzie 2007 wszelkie postępowania związane z jego osobą zostały zawieszone.

Według "Gazety Wyborczej"[13] sąd w dwóch wyrokach zasądził 60 tys. złotych od prezydenta Jacka Majchrowskiego dla właściciela motelu "Krak". Gazeta poinformowała, że prezydent zapłacił już 10 tys. zł i odmówił komentarza w tej sprawie. Pieniądze te wg zeznań pracowników tegoż motelu były należnością za niezapłacone rachunki za pokój[14].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – 2011[15]

• Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" – 2005[16]

• Oficer Orderu Świętego Karola – Monako, 2012[17]

• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (cywilny) – Węgry, 2009[18]

• Kawaler Legii Honorowej - Francja, 2013[19]